Kategoria
Byłem porażony informacją, najpierw telefoniczną, potem tym, co zobaczyłem na ekranie telewizora. „Nie mamy prezydenta…” – to pierwsze słowa, jakie po paru minutach wypowiedziałem, a w myślach czułem, że nazwanie tego zdarzenia katastrofą lotniczą brzmi jak eufemizm.Czytaj dalej
Przez media społecznościowe przetoczył się ubaw z powodu rozebranego mężczyzny biegającego po ząbkowickim rynku na oczach policjantów, którzy zareagowali na eksces dopiero, gdy nagus niemal otarł się o radiowóz przy drugiej rundzie nocnej przebieżki. Filmik został usunięty, ale zdążył wywołać zamierzony efekt w postaci zadowolenia uczestników hecy w pobliżu wielkiego jaja, o którym pisałem wczoraj. Efektem niezamierzonym, ale nie wiem czy ubocznym, jest przenośne obnażenie prawdy o tym, co bawi niektórych z nas.Czytaj dalej
Pęcznienie z samozadowolenia pozbawia zmysłu równowagi. Rok temu dwaj ważni panowie strzelili selfie na tle wielkiej wydmuszki ustawionej pod Krzywą Wieżą. W tym roku wpadli na pomysł, aby sfotografować się obok wielkiej czerwonej skorupy, z której wyłazi żółciusieńkie pisklę głaskane przez ząbkowicką wierchuszkę.Czytaj dalej
Droga Krzyżowa wielu osobom kojarzy się z przejmującymi w treści medytacjami i charakterystycznie rytmiczną modlitwą Kościoła. Ten opis, choć oddaje prawdę, nie odzwierciedla całej liturgicznej wartości i moralnego przesłania niesionego w ewangelicznej relacji z ostatnich chwil życia Jezusa Chrystusa. O ile dla zapamiętania wymowy zdarzeń z Jerozolimy poprzedzających śmierć Syna Bożego może wystarczyć rozum i wyobraźnia, o tyle dla przyjęcia faktu, iż moment ukrzyżowania nie był końcem, konieczna jest łaska wiary.Czytaj dalej
Myślenie zajmuje czas, a mówienie prawdy nie przysparza przyjaciół. Co w takim razie proponował nam Zbigniew Herbert, stawiając imperatyw: Podstawowym obowiązkiem intelektualisty jest myśleć i mówić prawdę. I dodając dalej, że oznacza to siłą rzeczy odpowiedzialność za słowo.Czytaj dalej
Swego czasu ukazała się informacja o trojgu ząbkowiczan osiągających sukcesy poza naszym lokalnym środowiskiem. Jesteśmy jeszcze pod wrażeniem pisarki, której książka zawojowała w ostatnich miesiącach polskie księgarnie. Mamy skromną, ale wybitną intelektualistkę, która pracuje w akademickiej ciszy. Podziw budzi badawcza konsekwencja młodego historyka i pasjonata naszego mikroregionu. Jest pani, która mistrzostwo osiąga w tworzeniu naprawdę zdrowej i przy tym pysznej żywności. Inna młoda kobieta (być może nie wiedząc o tym) dysponuje potencjałem profesjonalnej aktorki i warta jest dedykowanego jej scenariusza. Jest pewien policjant, który osiąga fantastyczne wyniki sportowe. Spotykamy się z poetą i grafikiem w jednej osobie. Mamy u nas człowieka renesansu – piszącego i malującego. Do tego jeszcze para uprawiająca poezję na kawie w samym sercu miasta. To nie wszyscy…Czytaj dalej
Czy ktoś w naszych emocjonalnie rozdygotanych czasach, w epoce powierzchowności, doraźności i jednorazowości, w warunkach kwestionowania prawdy i afirmowania kłamstw, bierze pod uwagę wartość tego, co spaja tkankę społeczną? Na przykład środowisko mieszkańców tworzących #Miasto2_0 Czytaj dalej
Jeśli komuś wydawało się, że fala niepokoju po serii niepokojących raportów o kondycji społeczno-gospodarczej Ząbkowic Śląskich odpłynęła i czeka nas już tylko sielanka, jest w poważnym błędzie.Czytaj dalej
Urzędnicy burmistrza Marcina Orzeszka pochwalili się, że „Ząbkowice Śląskie rozbudowują się!”. Zarówno tekst notatki opublikowanej w gminnym serwisie internetowym, jak i samo zdjęcie, ujawniają – co stwierdzić trzeba z przykrością, rozczarowaniem, ale i niepokojem – na urbanistyczną ignorancję autora / autorki / autorów medialnego komunikatu. Nawet pod względem wizerunkowym cała ta treść jest antyreklamą miasta. Czytaj dalej