Tag
Nie jedna wielka planeta. Nie jeden czy kilka kontynentów. Nie jedna wyspa, lecz ich nieskończony archipelag. Nie wielkie przestrzenie, lecz niewielkie zatoki. Nie liczne zgromadzenia, ale nieliczne gromady. Nie jedna wspólnota serc, za to jedno serce.Czytaj dalej
Wobec zła nie wolno milczeć. Milczenie jest wtedy jeśli nie grzechem, to słabością, a w najlepszym przypadku przejawem bezsilności.Czytaj dalej
Egzystujemy nieustannie na krawędzi źródła i celu. Wewnętrznie kreuje nas to, skąd i dokąd zmierzamy. Jednocześnie cała zewnętrzność skoncentrowana jest na zespoleniu czasu i miejsca, w jakim definiujemy swoją tożsamość, z jakimi wiążemy aktywność codzienności, i co organizuje nam teraźniejszość.Czytaj dalej
Narodził się Jezus! To najprawdziwsza nowina, która nie straci nigdy na aktualności. Dzieląc się tą wiadomością, jak wigilijnym opłatkiem, przekazujmy sobie dobro i radość.Czytaj dalej
Jesteśmy ubrani w człowieczeństwo. Stwórca swojemu dziełu nadał kształt opisany, namalowany i wyrzeźbiony w formie, jaką jest ciało człowieka. Człowieczeństwo jest światu proklamowane poczęciem i zrodzeniem w nagiej cielesnej postaci. Syn Boży przyszedł na świat jako człowiek, a więc w ludzkie ciało odziane zostało nawet bóstwo Jezusa.Czytaj dalej
Jedynie niepewność jest pewna i tylko pewność zdaje się być symptomem niepewności.Czytaj dalej
Jest coś szczególnego w rytmice charakterystycznej dla żołnierskiego marszu. Z jednej strony powtarzalność równego i twardego kroku po ziemi, a z drugiej nić melodii niosąca się gdzieś na wysokości wzroku lub nawet wyżej. Oba motywy razem sprawiają, że słuchając ich mimowolnie idzie się w myślach i nuci pod nosem. Gdy melodia jest nieco bardziej taneczna, to oczyma wyobraźni widzi się umundurowanych młodych ludzi wpatrzonych w siebie na przekór złym okolicznościom.Czytaj dalej
Ubiegłoroczna ząbkowicka noc kościołów to był długi spacer przez miasto i kreślona jego trasą nić duchowych relacji z poprzednimi i współczesnymi ząbkowiczanami. Tegoroczna noc kościołów – to była pielgrzymka po jednej świątyni – największej, z którą osobiście czuję się duchowo związany mimo chłodu ostatniego prawie ćwierćwiecza. Bogu dziękuję, że dożyłem powrotu światła. Czytaj dalej
W przeddzień jasnogórskiego odpustu dotarliśmy dzisiaj z Magdaleną do Częstochowy. Mieliśmy, płonną jak się okazało, nadzieję, że klasztor ojców paulinów nie będzie jeszcze przepełniony pielgrzymami. Było zupełnie odwrotnie i przyznam, że dawno nie czułem się tutaj tak, jak za tak zwanych dawnych czasów. Ciżba była przeogromna, a duchowych uniesień morze.Czytaj dalej
Niewielu ludzi zna doświadczenie dna. Stanu, w jakim zdaje się subiektywnie, iż nie może już być gorzej, dalej, głębiej… Obiektywnie dno postrzegane jest jako niemal ostateczna konsekwencja, oczywisty skutek niekorzystnych okoliczności, przewidywalny finał procesu…Swego czasu słyszałem, że dno jest potrzebne, abyśmy się go obawiali lub od niego mogli się odbić.Czytaj dalej