Grafiki, obrazy, fotografie, szkice, pamiętniki, kroniki, opisy, widokówki, mapy, plany, etc. Wszystko, co udaje się pasjonatom historii wydobyć z zapomnienia lub ocalić przed niepamięcią, to niezwykły i wielowarstwowy – więcej, niż trójwymiarowy – obraz Ząbkowic Śląskich. Miasta, które dla osób ceniących estetykę i funkcjonalność przestrzeni publicznych, musiało stanowić synonim urbanistycznej urody.Czytaj dalej
Nie mam grama satysfakcji w krytyce sposobu działania mojego następcy w sprawie budowy krytej pływalni. Jestem jego poprzednikiem, zatem dylematy i meandry towarzyszące podejmowaniu decyzji rozumiem. Szczególnie gdy wiążą się z odpowiedzialnością przed mieszkańcami i wobec prawa. Sklepy ze strojami kąpielowymi mogą już planować zyski, choć póki co trzeba zakładać kaski i gumofilce.Czytaj dalej
Nikt nie lubi być traktowany przedmiotowo. A już z pewnością wśród normalnie myślących osób niezależnie od poziomu dojrzałości, nie ma miejsca na chęć poddawania się instrumentalizacji.Czytaj dalej
Zanim osobiście miałem zaszczyt poznać Franza Toennigesa, słyszałem wiele dobrego o tym, co uczynił oraz z jakim zamiłowaniem do naszego miasta gromadził i dokumentował wszystko, co składa się na kulturowe bogactwo Ząbkowic Śląskich. Jak mało kto, Pan Franz, poza pasją poszukiwania, gromadzenia oraz referowania tego, co stworzyło jego i nasze miasto, objawiał w tym, co i jak robił, olbrzymią dozę uczuć. Czuł Ząbkowice Śląskie jako bardzo osobiste doświadczenie i niejako część własnego kodu genetycznego.Czytaj dalej
Gwiazdo miłości, gwiazdo czarowna, gwiazdo moich minionych dni. Będziesz wieczna i niezmienna dla mojej umęczonej duszy. / Звезда любви Звезда волшебная, Звезда моих минувших дней. Ты будешь вечно неизменная. В душе измученной моей. Jedna z najbardziej nasyconych rosyjskością piosenek Anny German (choć nagrana w 1975 r., nie straciła ani jednej nuty ze swojej świeżości) zabrzmiała ponownie.Czytaj dalej
Byłem porażony informacją, najpierw telefoniczną, potem tym, co zobaczyłem na ekranie telewizora. „Nie mamy prezydenta…” – to pierwsze słowa, jakie po paru minutach wypowiedziałem, a w myślach czułem, że nazwanie tego zdarzenia katastrofą lotniczą brzmi jak eufemizm.Czytaj dalej
Przez media społecznościowe przetoczył się ubaw z powodu rozebranego mężczyzny biegającego po ząbkowickim rynku na oczach policjantów, którzy zareagowali na eksces dopiero, gdy nagus niemal otarł się o radiowóz przy drugiej rundzie nocnej przebieżki. Filmik został usunięty, ale zdążył wywołać zamierzony efekt w postaci zadowolenia uczestników hecy w pobliżu wielkiego jaja, o którym pisałem wczoraj. Efektem niezamierzonym, ale nie wiem czy ubocznym, jest przenośne obnażenie prawdy o tym, co bawi niektórych z nas.Czytaj dalej
Pęcznienie z samozadowolenia pozbawia zmysłu równowagi. Rok temu dwaj ważni panowie strzelili selfie na tle wielkiej wydmuszki ustawionej pod Krzywą Wieżą. W tym roku wpadli na pomysł, aby sfotografować się obok wielkiej czerwonej skorupy, z której wyłazi żółciusieńkie pisklę głaskane przez ząbkowicką wierchuszkę.Czytaj dalej
W rozwrzeszczanej jerozolimskiej tłuszczy nikt nie słuchał Jezusa. Chwila bliskości z Maryją mogła być zbyt krótka, poza tym pomiędzy Matką a Synem czasem nie trzeba słów. Może Weronika usłyszała jakieś słowo, ale raczej zobaczyła Jego twarz. Była jedyną obcą osobą, która odważyła się z własnej woli przełamać kordon nienawistnego tłumu i oprawców. Szymona w zasadzie przymuszono, by pomógł nieść krzyż, zatem obyło się bez słów. Dopiero kilkadziesiąt godzin później…, gdy zmrok przechodził w poranek…Czytaj dalej
